Ważną wskazówką dla rodziców jest to, co myślą i czują same dzieci. Co daje dziecku poczucie bezpieczeństwa? W jaki sposób rozmawiać z dzieckiem? Co zrobić, aby Cię słuchało i rozumiało? Co zrobić, aby wyrosło na mądrego i dobrego człowieka?
APEL TWOJEGO DZIECKA
Nie dawaj pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony,
gdy ich później nie dotrzymujesz;
Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię, „Ja Cię nienawidzę”. To nie Ciebie
nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną;
Nie gderaj. Będę się bronił udając głuchego;
Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. Pomyśl jednak,
czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć Twojej uwagi,
której tak bardzo potrzebuję;
Nie zapominaj, jak szybko dorastam. Jest Ci zapewne trudno
dotrzymać mi kroku, ale - proszę Cię - postaraj się;
Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów.
Bez tego nie mogę się rozwijać;
Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej
Twojej godności. Wzbudza to we mnie prawdziwą serdeczność;
Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To sprawia,
że postępuję głupio, żeby udowodnić, że jestem duży;
Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz,
gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie;
Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego, co zrobiłem.
Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.
Nigdy nawet nie sugeruj, że Ty jesteś doskonały/ła i
nieomylny/na. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie
jesteś taki/ka;
Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie. Dla mnie są bardzo
realne;
Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Ja znajdę informacje
gdzie indziej, ale chciałbym, żebyś Ty był/a moim przewodnikiem po
świecie;
Nie psuj mnie, dając mi wszystko o co Cię proszę. Niektórymi
prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę;
Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków. Ufam, że Ty pomożesz mi się
z nimi uporać;
Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Daje
mi to poczucie bezpieczeństwa;
Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów.
Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie;
Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmusza do
kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.
Oprac. E. Łukasik
<menu
rodzice |